Nu dit grote avontuur steeds dichterbij komt begin ik het toch wel steeds spannender te vinden. Aan het begin dacht ik: "pfff, het zal wel mee vallen ik heb er zo hard voor gewerkt dus ik ga geen heimwee hebben." Nu ben ik daar toch iets minder zeker van.
Ik begin steeds zenuwachtiger te worden. "Gaat het wel goedkomen?", "Wat als ik in een niet zo'n leuk gezin kom?", "Hoe moet het als ik toch heimwee heb?", "Wat als ik geen vrienden maak?" "Als ik verdrietig ben, wie troost me dan?" en ga zo maar door. Uiteindelijk ben ik er toch wel van overtuigd dat het kei leuk gaat worden, maar dat ik niet nerveus meer ben, kan ik niet zeggen.
Ook heb ik nog nooit gevlogen en dit wordt dus de eerste keer. En eerlijk gezegd heb ik vliegtuigen nooit leuk gevonden (een bedankje naar Air Crash Investigations, waardoor ik toen ik klein was het gevoel had dat alle vliegtuigen neerstortten en dus nooit echt fan geweest ben van het idee van vliegen). Daarbij ben ik de enige van de organisatie die naar Scandinavië gaat en ga ik volgens mij in mijn eentje vliegen. Het scheelt dat de reis ongeveer 2 uur duurt en ik niet hoef over te stappen, maar toch ben ik nog wel een beetje anxious.
Nog een dingetje wat toch wel in mijn hoofd speelt, is dat alles hier in Nederland ook gewoon doorgaat. En vooral doordat nu alles door Corona gecanceld is of verschoven wordt naar na de vakantie, vind ik dat wel een beetje rot. Want danskamp, zeilschool, scoutingactiviteiten, daar kan ik nu allemaal niet bij zijn. Dus in dat opzicht is Corona wel slecht getimed. Verder vind ik ook spannend als ik terugkom: "Hoe is de band dan met mijn oude vriendinnen?", "Terug op school in Nederland, kan ik wel weer in het ritme komen?". Misschien gaan we verhuizen komend jaar, dus dan kom ik terug in een vreemd huis, in een vreemde woonplaats, zonder mijn gebruikelijke vriendinnen, hobby's en sporten.
Dus ondanks dat ik er wel veel zin in heb, worden het onrustige gevoel in mijn buik ook steeds erger. Maar de tijd zal het ons leren, en ik denk dat het wel goedkomt maar dat ik er nu gewoon veel te veel over pieker.
Reactie plaatsen
Reacties