Het voorbereidingsweekend was altijd al iets waar ik naar uit keek, want het is toch het begin van je grote avontuur, maar omdat er al een tijdje heel weinig leuke dingen of activiteiten te doen waren, was het iets waar ik extra veel naar uit keek!
Op 27 juni was het zover. Om 12.00 stapten we de auto in, zodat we om 13.00 aan zouden komen en we er ruim op tijd zouden zijn. "Beter een halfuur te vroeg dan 5 minuutjes te laat" -Papa. Ik was er van overtuigd dat het om 13.30 begon, maar had me vergist met een activiteit van de week ervoor. Nee, het begon om 14.00 dus ik was er een uur te vroeg (Waarom nu?! ik ben altijd te laat en kan meestal wel een halfuurtje tijd goed gebruiken... Maar nu, toen we al 30 minuten te vroeg weggingen, kregen we er nóg 30 minuten bij :\...) Dus beter te vroeg dan te laat was wel heel letterlijk genomen.
Na nog even gewacht te hebben tot de vorige groep weg was, ging ik naar binnen (als eerste, goh wat een verassing) en niet veel later kwam er nog iemand en hadden gezellig geklets. Dus zo erg was het uiteindelijk niet. Tegen tweeën was bijna iedereen er wel en konden we beginnen, iedereen moest zijn telefoon in z'n tas hebben en het werd ongeveer een telefoonvrij weekend.
Binnen hingen een aantal blanco posters met vragen erop zoals "wat hoop je te leren tijdens je uitwisseling" en "welke dingen/reizen/landen staan er nog op jouw bucketlist". Al gauw zat iedereen op z'n plek (met een poging op 1,5 m) en werden we welkom geheten door Inger. Na een fantastisch (not) voorstel rondje waar je o.a. op een stoel moest staan konden we beginnen met de eerste opdracht. Het was een soort van escape room waarbij je door het oplossen van verschillende puzzels een boarding-pass compleet moest maken. Kei leuk bedacht en gemaakt!
Aan het begin van het weekend werd heel vaak gezegd dat we met een aantal dingen dood gegooid zouden worden, omdat de ervaring leerde dat uitwisselingsstudenten dat vaak vergaten of niet toepasten. Dat je overal voor open moet staan of dat je met problemen eerst naar je gastfamilie moet gaan. "De rode lijn" was er ook een van. Dat ging erover dat er tijdens je uitwisseling een aantal dingen gebeuren die je eng/spannend vind, of belangrijke mijlpalen waar je misschien heel erg naar uitgekeken had, of juist tegenop zag. En wanneer je je grenzen hebt verlegd ben je over die rode lijn gegaan. Op het moment dat het verteld werd vond ik dat het erg lang duurde en dat ik het wel snapte. Maar nu een paar weken na het weekend snap ik wel waarom, want ik ben nu al bewust bezig en als er iets is dat ik eng vind denk ik toch terug aan de rode lijn waar ik juist over heen moet.
Er waren ook andere activiteiten die ik leerzaam, leuk of onverwachts vond. Onder andere de verwachtingentabel. Met de hele groep moesten we onze emoties inschatten (zie de tabel) en dat was toch wel net iets anders dan wij hadden gedacht. Nog een puntje was social media, waar ik eigenlijk niet zo over na gedacht had, maar dat wel een grote invloed kan hebben op je exchange. Dat je jouw eigen exchange niet moet vergelijken met anderen. En dat op social media alleen de leuke kanten naar voren komen en je dus niet weet of er ook mindere dingen zijn.
Door het hele weekend heen waren er "returnee-talks" waarin de oud-studenten die hielpen, informatie deelden met elke keer verschillende groepjes. Dit is het onderdeel wat ik het leukst vond. Het was altijd super gezellig en konden kletsen over de exchange en er hing echt een chille sfeer. Omdat Pim naar Zweden was gegaan, en ik ook naar Zweden ga, zat ik elke keer bij Pim, maar dat was kei gezellig. De returnees vertelden over hun eigen ervaringen en we konden vragen stellen of gewoon eventjes chillen. Wat Pim elke keer zei bij een nieuw groepje, was dat het eten in Zweden fantastisch is. Dat er op zijn school er per dag 3 verschillende buffetten waren en dat hij nooit zo goed heeft gegeten als daar, dus ik ben erg benieuwd... En hoop stiekem dat dat bij mijn gastschool ook is, want het klonk echt heel goed.
Na het avondeten was er een quiz, en hadden we wat vrije tijd. Daarna moesten we gaan slapen, maar tuurlijk wilden we overlopen ;). Nadat er 3 groepjes gepakt waren door de begeleiding mochten we als we zachtjes waren naar één kamer toe en hadden we nog wat tijd om elkaar beter te leren kennen.
De tweede dag duurde korter maar was niet minder leerzaam. Er waren een paar activiteiten en nog een returnee-talk. Een activiteit die ik me waarschijnlijk wel zal herinneren was "Laura". Het was een fictief scenario over een meisje dat naar een feestje ging. Er waren 5 personages en elk personage had iets fout gedaan wat er uiteindelijk toe leidde dat Laura terug naar huis moest. Wij als groep moesten bepalen in welke volgorde wij vonden wie het meest schuldig naar minst schuldig was (met hevige discussies).
Een minder heftige activiteit ging over de "chain of commands". We kregen uitleg over dat er een volgorde is over bij wie je problemen aankaart, en dat je die altijd moet volgen voor de meest efficiënte werking. (Ik -> gastouders -> partnerorganisatie -> Into high school -> ouders). De activiteit die erbij hoorde, was dat er een tekening was gemaakt. De eerste mocht die zien en vertellen aan de volgorde en de laatste mocht het tekenen. Je snapt al, de laatste tekening lijkt niet meer op de eerste tekening. En zo werkt dat ook met verhalen en tussenpersonen.
Bij de lunch, ontbijt en avondeten hadden we elke keer andere groepjes, en het groepje van de lunch was echt fantastisch. Met de uitleg van de rode lijn in ons achterhoofd kwamen we op het thema muziek. En iemand zei iets over zingen. Dus wij haar aanmoedigen om te zingen en dat deed ze. Wat super leuk was. Maar daarna gingen we heel random midden in het restaurant (Waar verder niemand was) lekker jammen. Of het heel erg goed klonk, dat betwijfel ik, maar leuk was het zeker wel.
Aan het eind van de middag kregen we nog praktische informatie over visums en reizen. Maar dat was voor mij niet heel interessant. Want het meeste ging over Amerika. De zin die ik in dat halfuur het meest heb gehoord was. "Dit is niet van toepassing op Zweden..."
Gedurende het hele weekend stond er een "durf-te'vragen" doosje in de ruimte. Daarin kon je anoniem vragen doen en die werden aan het einde van het weekend gesteld. Die vragen mochten gaan over van alles (dus ook de vragen die je eigenlijk niet mag stellen). Er waren vragen over drank-gebruik, hoe ze omgingen met negatieve reacties, of ze ooit de regels gebroken hadden en wat het genantste was, dat ze was overkomen tijdens hun exchange.
Nu was het toch bijna tijd om naar huis te gaan, en nadat er nog een aantal foto's genomen waren met onze nieuwe into-shirtjes stonden onze ouders er weer om ons op te halen. Tijdens de enquête die we moesten invullen was o.a. een vraag "Wat vind je van de duur van het weekend", met als antwoord: "te kort, het was zo gezellig, ik had nog best een dag met deze mensen kunnen vullen ;)". Voor mij was het super leuk en zeer geslaagd!
Reactie plaatsen
Reacties