~ Geplaatst op 5 januari 2021 ~ De natuur hier in Zweden is echt anders dan in Nederland. Je kan hier rijden voor uren en alleen maar meren, bossen en land tegenkomen. Dus daar moet ik wel van genieten! Ik ben met mijn "gast-oma" paddestoelen wezen plukken en met vriendinnen wezen hiken.
In de herfstvakantie ben ik door 2 van mijn klasgenoten/vriendinnen, Isabel en Tuva, meegevraagd om te gaan hiken, of nouja wandelen door de bossen. 's Ochtends vroeg mis ik bijna de bus (die 1 keer in de 7 uur gaat in het weekend) en in de haast vergeet ik mijn handschoenen en sjaal. Maar dit keer wel lekker dik aangekleed. We halen wat fika (Een excuus om pauze te nemen van wat je aan het doen bent en een grote kop koffie of thee te nemen met taart, chocolade of andere zoete dingen) voor onderweg en worden weggebracht naar het bos. Ik, die Nederlandse bossen gewend ben, kijk mijn ogen uit. Dít zijn nou echte bossen en het landschap is ook wel anders. Op en neer en weer op en neer, terwijl in Nederland alles gewoon helemaal plat is. Na een tijdje hebben we fika en kletsen we wat. Eigenlijk voor het eerst voel ik me hier een beetje thuis en kan ik oprecht lachen zoals ik ook deed met mijn vrienden thuis. Wat ben ik dankbaar dat deze meisjes me zo opvangen <3.
Maar dat is niet de enige keer dat ik naar het bos ben gegaan. Op de verjaardag van Marie ontmoette ik een heleboel familie én de nieuwe vriendin van de vader van Morgan. In het begin was het best ongemakkelijk aangezien ik niet wist wat ik moest zeggen, doen, of wat ze van me verwachtten. Maar tegen het einde raapte ik al mijn moed bij elkaar en begon maar te praten tegen Maria (de "host-oma"). We raakten in gesprek en ze vertelde dat ze uit Brazilië kwam en heel veel gereisd heeft. Maar nu in Zweden is gesetteld en ze niks liever doet dan wandelen door het bos en het plukken van paddestoelen. Dat vond ik echt heel gaaf, want zoiets is eigenlijk niet mogelijk in Nederland. Aan het einde vroeg ze of ik een keertje mee wilde met haar. En natuurlijk zei ik ja!
Dus een paar weken verder hadden we een afspraak en gingen we samen het bos in. En we zochten, en liepen, en zochten verder. Maar na 2 uur waren we nog steeds niks tegengekomen, wat toch wel een beetje teleurstellend was ondanks dat ik het erg gezellig had. En net toen we besloten terug te gaan, zagen we op onze weg ontzettend veel paddestoelen, de bruine "trattkantareller" en begonnen te plukken. Wel 3 zakken vol hadden we! Eenmaal terug bereidde Maria ze en was er een goed einde gebracht aan een hele geslaagde dag!
Reactie plaatsen
Reacties